KELİMELER ~ KAVRAMLAR: ADÂLET (3- Abdullah Aydınlı'nın Yazısı)

  

KELİMELER ~ KAVRAMLAR

ADÂLET (3)

Müellif: ABDULLAH AYDINLI

     HADİS.

     Bir hadis terimi olarak adâlet, rivayetlerinin kabul edilebilmesi için râvide bulunması gereken müslüman ve âkıl bâliğ olma gibi şartlar yanında, onu küçük düşüren bütün davranışlardan uzak olmasını sağlayan mânevî ve ahlâkî özelliklerini de içine alır. Bu anlamdaki adâlet, çoğunlukla, râvide aranan zihnî özellikleri ifade eden zabt terimi ile birlikte kullanılır.

     Bir râvide adâlet vasfının bulunması gerektiği, Bakara (2/282) ve Hucurât (49/6) sûrelerindeki iki âyet ile bazı hadislerden çıkarılmıştır (bk. Süyûtî, I, 300-303). Hadis rivayeti gibi son derece titizlik, dikkat ve bilhassa dürüstlük isteyen bir konuda adâlet vasfının aranması aklî ve mantıkî bakımdan da bir mecburiyettir. Buna göre râvilerde bu vasıf daha sahâbe devrinden beri aranmış olmalıdır. Ancak sahâbîlerin adâleti Kur’an ve hadisle sabit olduğu için, sadece bunlara mahsus olmak üzere, daha çok zabt sıfatı üzerinde durulmuştur. Genel olarak, Hz. Ali ile Muâviye arasında meydana gelen savaşlardan sonra hadis rivayetinde özellikle adâlet vasfının arandığı görülmektedir. Bir râvinin âdil olarak nitelendirilebilmesi için aşağıdaki şartların bulunması gerekir:

     1. Müslüman olmak.

     Hadis İslâm dininin ana kaynaklarından biri olduğu için bu ilimle uğraşan kimsenin müslüman olması şarttır. Kâfirin hadis öğrenmesi câiz ise de rivayeti ancak müslüman olduktan sonra kabul edilebilir.

     2. Akıl.

     Bu vasıfla, râvinin söyleneni anlayıp doğru cevap verebilme kabiliyeti (temyiz) kastedilir. Buna göre temyiz çağından küçük çocukların (genel olarak beş yaşından küçük olanların) ve delilerin hadis öğrenmeleri ve hadis rivayet etmeleri kabul edilemez. Hadis öğrenmek için temyiz kabiliyeti yeterli ise de hadis rivayetinde bunun yanında bulûğ şartı da aranır. Ancak mümeyyiz çocuğun, sırf nakle dayanan rivayetleri nazarı itibara alınmamakla birlikte, müşahede ile ilgili rivayetlerinin kabul edilebileceği söylenmiştir.

     3. Mükellef olmak.

     Râvinin, rivayetin önemini ve yaptığı işin sorumluluğunu anlayabilmesi için âkıl bâliğ olması veya on beş yaşını doldurmuş bulunması gerekir.

     4. Takvâ.

     Takvâ burada râvinin büyük günahlardan kaçınması, küçük günahlarda ısrar etmemesi mânasındadır. Buna göre, ister hadis konusunda ister hayatın başka alanlarında olsun, yalan söyleyen ve fısk içinde bulunan kimsenin rivayetleri kabul edilemez. Özellikle Hz. Peygamber hakkında yalan söyleyen kimsenin, daha sonra tövbe etse bile, rivayeti bir daha muteber sayılmaz. Aynı şekilde bid‘atçının rivayeti de ancak bazı şartlarla kabul edilebilir.

     5. Mürüvvet (mürûet).

     Râvinin şahsiyet sahibi olması, kişiliğini zedeleyen iş ve davranışlardan uzak bulunması demektir. Bu vasfın sınırları, İslâm’ın genel ilkelerine uygun örflere bağlı olarak cemiyetlere göre değişir.

     Bu şartları taşıyan hür ve köle, kadın ve erkek her râvi âdil (veya adl) sayılır. Hadis usulünde bir râvinin belirtilen şartları taşıdığının bilinmesi (adâlet-i zâhire) yeterli sayılmış, onun bu nitelikleri gerçekten taşıyıp taşımadığının (adâlet-i bâtıne) tesbit edilmesi imkânsız görülmüştür.

     Bir râvinin adâleti ya yetkili bir kimsenin ifadesiyle (sarâhaten) veya bazı durumların onun âdil olduğunu ortaya koymasıyla (hükmen) bilinir. Hadis âlimlerinin çoğunluğuna göre, bir râvinin âdil olduğunu söyleyen veya buna hükmeden kimsenin (muaddil), bu işin ehli, dikkatli ve araştırıcı olması halinde, erkek veya kadın, hür veya köle olduğuna bakılmaksızın râvi hakkındaki hüküm ve şehadeti muteber sayılır. Ancak Medine âlimlerinin çoğu köle ve kadının ta‘dîlini kabul etmemişlerdir. Bu konuda oldukça müsamahakâr düşünenler de vardır. Bunlara göre ilim (hadis) öğrenimi ile tanınan herkesin, aksi vârit olmadıkça adâletine hükmetmek gerekir. Muhaddislerin ittifakla kabul ettikleri görüşe göre ise râvinin adâlet sahibi olarak şöhret kazanmış olması, onun âdil sayılması için yeterli bir gerekçe olduğundan, artık hakkında ayrıca bir araştırma yapmaya gerek yoktur.

Maddenin bu bölümü TDV İslâm Ansiklopedisi’nin 1988 yılında İstanbul’da basılan 1. cildinde, 344 numaralı sayfada yer almıştır. Matbu nüshayı pdf dosyası olarak indirmek için tıklayınız.

ADÂLET Konusunun önceki iki bölümünü aşağıdaki linklerden okuyabilirsiniz...

* ADÂLET * 1 / Ahlak / Mustafa Çağrıcı

* ADÂLET * 2 / Fıkıh / Hayrettin Karaman

Adalet Bakanlığı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünce 150 İdare Memuru Öğrencisi Alınacak

     Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünce sözlü sınav ve mülakat ile 7-9'uncu dereceli kadrolara 150 idare memuru öğrencisi alımı yapılacaktır. 

     1) BAŞVURU YERİ VE TARİHLERİ:

     a) Adaylar, başvurularını 17.01.2022-31.01.2022 tarihleri arasında saat 17.30’a kadar e-Devlet üzerinden Adalet Bakanlığı - Kariyer Kapısı Kamu İşe Alım veya Kariyer Kapısı (https://isealimkariyerkapisi.cbiko.gov.tr) adresi üzerinden giriş yaparak, e-Devlet üzerinde başvuru tarih aralığında aktif hale gelecek olan iş başvuru ekranını kullanarak yapacaklardır. Şahsen veya posta yoluyla yapılan başvurular kabul edilmeyecektir.

     b) Adayların başvuru işlemini tamamladıktan sonra “Başvurularım” ekranından başvurularının tamamlanıp tamamlanmadığını kontrol etmeleri gerekmektedir. “Başvurularım” ekranından “Başvuru alındı” ibaresi görülmeyen hiçbir başvuru değerlendirilmeye alınmayacaktır. Bu hususta sorumluluk başvuru yapan adaya aittir. Adaylar başvurularını iptal etmek istediği takdirde, e-Devlet veya Kariyer Kapısı üzerinden başvurularını başvuru süresi içerisinde iptal edebileceklerdir.

    2) BAŞVURU ŞARTLARI:

     a) Adaylarda aranacak şartlar;

     657 sayılı Devlet Memurları Kanunu, Adalet Bakanlığı Memur Sınav, Atama ve Nakil Yönetmeliği ile Ceza İnfaz Kurumları ve Tutukevleri Personeli Eğitim Merkezleri Kuruluş, Görev ve Çalışma Yönetmeliğinin 29'uncu maddesi hükümleri gereğince adayların aşağıdaki şartları taşımaları gerekmektedir.

   - Türk Vatandaşı olmak,

   - Türk Ceza Kanununun 53 üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiş olsa bile; kasten işlenen bir suçtan dolayı bir yıl veya daha fazla süreyle hapis cezasına ya da affa uğramış olsa bile devletin güvenliğine karşı suçlar, Anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine karşı suçlar,  zimmet, irtikâp, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, güveni kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıştırma, edimin ifasına fesat karıştırma, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama veya kaçakçılık suçlarından mahkûm olmamak,

   - Yapılacak sınavın son başvuru tarihi itibarıyla erkek adaylar için askerlikle ilgisi bulunmamak, askerlik çağına gelmemiş bulunmak, askerlik çağına gelmiş ise muvazzaf askerlik hizmetini yapmış yahut ertelenmiş veya yedek sınıfına geçirilmiş olmak,

   - Yapılacak sınavın son başvuru tarihi olan 31.01.2022 itibarıyla 18 yaşını doldurmuş, merkezi sınav (KPSS LİSANS Genel Yetenek- Genel Kültür Sınavı 06 Eylül 2020 tarihinde yapılmıştır.) tarihi itibariyle 35 yaşını bitirmemiş olmak (06/09/1985 ve sonrası doğumlu olanlar),

   - Güvenlik soruşturması olumlu sonuçlanmak, (Güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması sözlü sınav ve mülakat sonucunda başarılı olan adaylar için yaptırılacaktır.)

   - Görevini devamlı yapmasına engel olabilecek akıl hastalığı veya bedensel özürlü olmadığını; şaşılık, körlük, topallık, işitme kaybı, çehrede sabit eser, uzuv noksanlığı, kekemelik ve benzeri engeller bulunmadığını; Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğünce bölge hastaneleri olarak belirlenen Sağlık Bakanlığına bağlı tam teşekküllü Devlet hastanelerinden alacakları sağlık kurulu raporu ile belgelemek, (sağlık kurulu raporu sözlü sınav ve mülakat sonucunda başarılı olan adaylardan istenecektir.)

   - 2020 KPSS LİSANS sınavı KPSSP3 puan türünden en az 70 puan almış olmak,

   - En az dört yıllık lisans eğitimi veren fakülte ve yüksekokullardan veya bunlara denkliği Yükseköğretim Kurulu tarafından kabul edilen yabancı fakülte veya yüksekokullardan mezun olmak,

     3) SÖZLÜ SINAV VE MÜLAKAT:

   - Sözlü sınav ve mülakata, 2020 KPSS LİSANS sınavına katılıp KPSSP3 puan türünden 70 ve daha yukarı puan alan öğrenci adaylarından en yüksek puandan başlamak üzere Bakanlıkça belirlenen kadro sayısının 5 katı (750) idare memuru öğrenci adayı çağrılacaktır.

   - Sözlü sınav ve mülakata girecek adayların isimleri, sınav yerleri ile sözlü sınav tarihleri Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü internet sitesinden (www.cte.adalet.gov.tr) bilahare ilân edilecektir. Ayrıca adaylar sözlü sınava ilişkin bilgilerini Kariyer Kapısı üzerinden görüntüleyebilecektir.

   a) Sözlü sınav;

   - İlgilinin atanacağı kadronun gerektirdiği mesleki bilgi 40,

   - Atatürk İlkeleri ve İnkılâp Tarihi 20,

   - Genel kültür 40,

     puan olmak üzere toplam 100 puan üzerinden değerlendirilecektir. İlgilinin atanacağı kadronun gerektirdiği mesleki bilgi tespit edilirken; genel hukuk, infaz mevzuatı ve ceza infaz kurumu idaresine ilişkin konuların bir veya birkaçından soru sorulacaktır.

   b) Mülâkat;

   - İlgilinin davranışı ve genel fiziki durumu 50,

   - Bir konuyu kavrama ve ifade yeteneği 50,

     puan olmak üzere toplam 100 puan üzerinden değerlendirilecektir. Öğrenci adayının sözlü sınavda ve mülâkatta başarılı sayılabilmesi için her birinden 100 tam puan üzerinden en az 70 puan alması gerekmektedir.

    4) NİHAİ BAŞARI LİSTESİ:

     Nihai başarı listesi, adayların merkezi sınav, sözlü sınav ve mülakatta aldıkları puanların aritmetik ortalamasına göre belirlenerek sınavın bitiminden sonra www.cte.adalet.gov.tr adresinde ilân edilecektir. Ayrıca adaylar sözlü sınava ilişkin bilgilerini Kariyer Kapısı üzerinden görüntüleye bilecektir.

     Nihai başarı listesinde, puanların eşit olması halinde; sırasıyla merkezi sınav puanı, sözlü sınav puanı, mülakat puanı ve diploma notu yüksek olan aday sıralamada üstte yer alır.

     Sınavı kazanan adayların, öğrenciliğe kabulde istenecek belgelerle birlikte, tebliğ tarihinden itibaren 15 gün içinde Bakanlıkça belirlenecek olan eğitim merkezlerine bizzat başvurmaları gerekmektedir.

     5) SINAVI KAZANANLARDAN İSTENİLECEK BELGELER

   - Görevini devamlı yapmasına engel olabilecek akıl hastalığı veya bedensel özürlü olmadığını; şaşılık, körlük, topallık, işitme kaybı, çehrede sabit eser, uzuv noksanlığı, kekemelik ve benzeri engeller bulunmadığına dair Sağlık Bakanlığına bağlı tam teşekküllü Devlet hastanelerinden alacakları sağlık kurulu raporu,

   - Adlî sicil ve arşiv kaydının bulunmadığına dair (adayların devam eden veya sonuçlanan soruşturma ve kovuşturmalarının olup olmadığını, var ise suçun niteliği ve mahkeme bilgilerini belirtir imzalı ve yazılı beyana ek olarak www.turkiye.gov.tr adresinde 'Adli Sicil Kaydı Sorgulama' ekranından alacakları çıktı belgesi) beyanı, (Beyan Formu)

   - Öğrenim durumlarını gösteren belgenin noter onaylı sureti veya e-devlet üzerinden alınan mezun belgesi ya da ilgili kurumunca (üniversite veya fakülte yetkilisi) verilen onaylı örneği,

   - 2020 KPSS LİSANS sınavı KPSSP3 puan türünü gösterir sınav sonuç belgesinin çıktısı,

   - Son altı ay içinde çekilmiş iki adet biyometrik fotoğraf (6x9) (Kamu Kurum ve Kuruluşlarında Çalışan Personelin Kılık ve Kıyafetlerine Dair Yönetmelik hükümlerine uygun),

  - Türkiye Cumhuriyeti Vatandaşlık numarası bulunan fotoğraflı kimlik belgesi (nüfus cüzdanı veya pasaport) fotokopisi,

   - Kamu kurumlarında 657 sayılı Devlet Memurları Kanununa tabi olarak görev yapmış olanlardan görev yaptıkları kurumdan alacakları hizmet belgesi,

   - Güncel askerlik durum belgesi (www.turkiye.gov.tr adresinden alınmış çıktılar kabul edilebilir.) Askerlikten muaf olanların muafiyete ilişkin sağlık kurulu raporunun veya diğer muafiyet belgelerinin fotokopisi,

     Adaylardan yukarıda belirtilen belgelerin istenileceği tarihler Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü internet sitesinden (www.cte.adalet.gov.tr) bilahare ilân edilecektir.

     Süresinde başvurmayanlar, istenilen belgeleri süresinde ibraz etmeyenler ve öğrenciliğe başvuru şartlarını taşımadıkları sonradan tespit edilenlerin yerine nihaî başarı listesindeki sıralamaya göre başarılı adaylar arasından eğitimin başladığı tarihe kadar öğrenci adayı alınacaktır. Eğitimin başladığı tarihten itibaren mazeretlerine bakılmaksızın öğrenci adayı alımı yapılmayacaktır.

     Eğitime başladıkları tarihte, sağlık raporu ve güvenlik soruşturması işlemleri tamamlanmamış olanlar için geçici kayıt yapılacaktır. Sağlık raporunun tamamlanması ve güvenlik soruşturmasının olumlu sonuçlanmasından sonra kesin kayıt yapılacaktır. Sağlık raporunun ibraz edilememesi veya güvenlik soruşturmasının olumsuz sonuçlanması halinde adayların öğrencilikle ilişikleri kesilecek ve yerlerine öğrenci adayı alınmayacaktır.

     6) ÖZEL HÜKÜMLER

   - Hizmet öncesi eğitim alan öğrencilere, eğitim süresince (3000) gösterge rakamının memur aylık katsayısı ile çarpımı sonucu bulunacak miktarda harçlık ödenecektir.

   - Hizmet öncesi eğitimin süresi eğitim kurulu tarafından belirlenen en az 5 aylık süredir. Ceza İnfaz Kurumları ve Tutukevleri Personeli Eğitim Merkezi Müdürlüklerinde yapılacak hizmet öncesi eğitim, isteğe bağlı olarak yatılı şekilde sürdürülür. Eğitim merkezlerinin ve yatılı tesislerinin her türlü gereksinimi, giderleri ve hizmet öncesi eğitime alınanların resmî kıyafet ve harçlıkları Bakanlık bütçesinden karşılanır. Eğitim merkezlerinde yatılı olarak kalmayan idare memurluğu öğrencileri, bu hizmetlerden yararlanmamaları karşılığı herhangi bir hak talep edemezler.

   - Eğitim görenler, eğitim süresi içinde kendilerine öğretilen konularda yazılı, sözlü ve/veya uygulamalı sınava alınacaktır. Hizmet öncesi eğitimi başarı ile tamamlayan idare memurluğu öğrencilerinin idare memurluğuna atamaları yapılacaktır.

   - Başarısız olan öğrenci adaylarının eğitim merkezi ile ilişiği kesilecektir. Başarısızlıkları veya sağlık durumları dışındaki nedenlerle öğrenciliği sona erdirilenler veya isteği ile öğrencilikten ayrılanlar, kendileri için yapılmış bulunan bütün giderleri iki katı olarak karşılamak zorundadırlar.

   - Ataması yapıldıktan sonra, sağlık nedeniyle görevini yapmaya devam edemeyecekler hariç olmak üzere herhangi bir sebeple mecburi hizmet yükümlülüğü dolmadan görevinden çekilenler ile görevi ile ilişiği kesilenler kendileri için yapılmış bütün giderleri, görev yapmadıkları süre ile orantılı ve iki katı olarak ödemek zorundadırlar.

   - Hizmet öncesi eğitim görerek ataması yapılanlar her öğretim yılı karşılığında iki yıl süre ile mecburî hizmetle yükümlüdürler.

     İletişim: Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü Personel Planlama ve İstihdam Bürosu

     Telefon: 0312 507 04 00

D U Y U R U L U R

Erler:

Ek-1 İdare Memuru Tanıtım Broşürü

Ek-2 Personel Aday Bilgi Formu (Fotoğraflı Özgeçmiş)

ADALET BAKANLIĞINA 140 PSİKOLOG, 7 VETERİNER, 5 MÜHENDİS; TOPLAM 152 PERSONEL ALIMI YAPILACAK

  

ADALET BAKANLIĞI

CEZA VE TEVKİFEVLERİ

GENEL MÜDÜRLÜĞÜ

     Mühendis, Veteriner ve Psikolog Alım İlanı Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü bünyesinde hizmet veren ceza infaz kurumu ve denetimli serbestlik müdürlüklerine sözlü sınav ile 6-8’inci dereceli kadrolara 140 psikolog, 7 veteriner, 5 mühendis olmak üzere toplam 152 personel alımı yapılacaktır.

     Alım yapılacak il ve kontenjanlar Ek-1 listede belirtilmiştir.

     1. BAŞVURU ŞARTLARI

     A) Genel Şartlar: 657 sayılı Devlet Memurları Kanunu ve Adalet Bakanlığı Memur Sınav, Atama ve Nakil Yönetmeliği gereğince adayların aşağıda belirtilen şartları taşımaları gerekmektedir.

     a) Türk Vatandaşı olmak,

     b) Türk Ceza Kanunu’nun 53’üncü maddesinde belirtilen süreler geçmiş olsa bile; kasten işlenen bir suçtan dolayı bir yıl veya daha fazla süreyle hapis cezasına ya da affa uğramış olsa bile devletin güvenliğine karşı suçlar, Anayasal düzene ve bu düzenin işleyişine karşı suçlar, zimmet, irtikâp, rüşvet, hırsızlık, dolandırıcılık, sahtecilik, güveni kötüye kullanma, hileli iflas, ihaleye fesat karıştırma, edimin ifasına fesat karıştırma, suçtan kaynaklanan malvarlığı değerlerini aklama veya kaçakçılık suçlarından mahkûm olmamak,

     c) Erkek adaylar için askerlikle ilgisi bulunmamak, askerlik çağına gelmemiş bulunmak, askerlik çağına gelmiş ise muvazzaf askerlik hizmetini yapmış yahut ertelenmiş veya yedek sınıfına geçirilmiş olmak,

     d) Güvenlik soruşturması olumlu sonuçlanmak, (Güvenlik soruşturması ve arşiv araştırması sözlü sınav sonucunda başarılı olan adaylar için yaptırılacaktır.)

     e) Görevini devamlı yapmasına engel olabilecek akıl hastalığı veya bedensel özürlü olmadığını; şaşılık, körlük, topallık, işitme kaybı, çehrede sabit eser, uzuv noksanlığı, kekemelik ve benzeri engeller bulunmadığını; Sağlık Bakanlığına bağlı tam teşekküllü Devlet hastanelerinden alacakları sağlık kurulu raporu ile belgelemek,

     (Sağlık kurulu raporu sözlü sınav sonucunda başarılı olan adaylardan istenecektir.)

     B) Özel Şartlar:

     1) Psikolog kadrosuna başvuracak adaylar için;

     a) Psikoloji lisans programından mezun olmak,

     b) 2020 yılı KPSS B grubu KPSSP3 puan türünde puana sahip olmak,

     2) Veteriner kadrosuna başvuracak adaylar için;

     a) Veteriner lisans programından mezun olmak,

     b) 2020 yılı KPSS B grubu KPSSP3 puan türünde puana sahip olmak,

     3) Mühendis (İnşaat) kadrosuna başvuracak adaylar için;

     a) İnşaat Mühendisliği lisans programından mezun olmak,

     b) 2020 yılı KPSS B grubu KPSSP3 puan türünde puana sahip olmak.

     4) Mühendis (Gıda) kadrosuna başvuracak adaylar için;

     a) Gıda Mühendisliği lisans programından mezun olmak,

     b) 2020 yılı KPSS B grubu KPSSP3 puan türünde puana sahip olmak.

     5) Mühendis (Deri) kadrosuna başvuracak adaylar için;

     a) Deri Mühendisliği lisans programından mezun olmak,

     b) 2020 yılı KPSS B grubu KPSSP3 puan türünde puana sahip olmak.

     Not: Yukarıda yer alan unvanlara Yükseköğretim Kurulu’nca kabul edilmiş yurt dışındaki yükseköğretim kurumlarından mezun olan adayların denklik belgesini sistemde “Denklik Belgesi” alanına yüklemeleri gerekmektedir. Ayrıca, Yüksek Öğretim Kurulu Tanıma ve Denklik Hizmetleri Daire Başkanlığı https://denklik.yok.gov.tr/kktc-basvuru internet adresinde yayımlanan Milletlerarası Anlaşma gereği, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti hukukuna göre kurulmuş olan üniversitelere ÖSYM tarafından yerleştirilen ve yerleştikleri programda eğitimini tamamlayan T.C. vatandaşlarının ön lisans ve lisans diplomaları denklik işlemine tabi tutulmaksızın Türkiye Cumhuriyeti'nde geçerlidir.” hükmüne yer verilmiştir. Bu kapsamda, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC) hukukuna göre kurulmuş olan üniversitelerden mezun olan adayların ÖSYM tarafından yerleştirildiklerine dair belgeyi “Denklik Belgesi” alanına yüklemeleri gerekmektedir. Yüksek Öğretim Kurulu Tanıma ve Denklik Hizmetleri Daire Başkanlığı https://denklik.yok.gov.tr/kktc-basvuru internet adresinde detaylı bilgi yer almaktadır.

     2. BAŞVURU ŞEKLİ VE BAŞVURULARIN DEĞERLENDİRİLMESİ

     A) Başvuru Şekli ve Süresi:

     a) Adaylar, başvurularını 03.01.2022-17.01.2022 tarihleri arasında saat 17.30’a kadar e-Devlet üzerinden Adalet Bakanlığı - Kariyer Kapısı Kamu İşe Alım veya Kariyer Kapısı (https://isealimkariyerkapisi.cbiko.gov.tr) adresi üzerinden giriş yaparak, e-Devlet üzerinde başvuru tarih aralığında aktif hale gelecek olan iş başvuru ekranını kullanarak yapacaklardır. Şahsen veya posta yoluyla yapılan başvurular kabul edilmeyecektir.

     b) Adaylar ilan edilen pozisyonlardan sadece bir unvan için başvuru yapabilecektir.

     c) Adayların öğrenim durumları Yükseköğretim Bilgi Sistemi web servisleri aracılığı ile 2020 KPSSP3 puanı; Ölçme, Seçme ve Yerleştirme Merkezi Başkanlığı (ÖSYM) web servisleri aracılığı ile alınacaktır. Başvuru aşamasında Yükseköğretim Bilgi Sistemi’nde yer alan öğrenim bilgileri dikkate alınacağından, e-Devlet üzerinde mezuniyet bilgileri bulunmayan adayların başvuru sırasında mağduriyet yaşamamaları için e-Devlet üzerinde yer almayan mezuniyet bilgilerini mezun oldukları üniversitelerden güncelleştirmeleri gerekmektedir. İlanda belirtilen KPSSP3 puan türü dışında farklı bir puan türünden başvuru yapan adayların başvuruları değerlendirmeye alınmayacaktır. Bu husustaki sorumluluk adayın kendisine aittir.

     d) Ön inceleme aşamasında e-Devlet üzerinde yer alan bilgiler dikkate alınacaktır. Askerlikten muaf olan adayların muaf olduklarına dair belgeyi veya sağlık kurulu raporunu, Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinden mezun olan adaylar için ÖSYM tarafından ilgili programa yerleştirildiklerine dair belgeyi, yurt dışındaki yükseköğretim kurumlarından mezun olan adaylar için de denklik belgelerini sisteme yüklemeleri gerekmektedir. Adaylardan gerekli durumlarda, sisteme yüklenen belgelerin asılları istenilebilecektir.

     e) Adayların başvuru işlemini tamamladıktan sonra “Başvurularım” ekranından başvurularının tamamlanıp tamamlanmadığını kontrol etmeleri gerekmektedir. “Başvurularım” ekranından “Başvuru alındı” ibaresi görülmeyen hiçbir başvuru değerlendirilmeye alınmayacaktır. Bu hususta sorumluluk başvuru yapan adaya aittir. Adaylar başvurularını iptal etmek istediği takdirde, e-Devlet veya Kariyer Kapısı üzerinden başvurularını başvuru süresi içerisinde iptal edebileceklerdir.

     f) Gerçeğe aykırı belge verenler ya da beyanda bulunanlar hakkında yasal işlem yapılacak olup, atamaları yapılmış ise atamaları iptal edilecek ve idare tarafından kendilerine bir bedel ödenmiş ise bu bedel yasal faizi ile birlikte tazmin edilecektir.

     B) Başvuru esnasında e-Devlet üzerinden sisteme yüklenilecek belgeler:

     a) Fotoğraflı özgeçmiş,

     b) Yalnızca askerlikten muaf erkek adaylar için muafiyete ilişkin sağlık kurulu raporu,

     c) Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyetinden mezun olan adaylar için ÖSYM tarafından ilgili programa yerleştirildiklerine dair belgeyi, yurt dışındaki yükseköğretim kurumlarından mezun olan adaylar için de denklik belgelerini sisteme yüklemeleri gerekmektedir. Belgelerin, pdf ya da jpeg formatında yüklenmesi gerekmektedir.

     C) Başvuruların Değerlendirilmesi:

     Başvuru yapan adayların, KPSS puan üstünlüğü esas alınarak sıralanması sonucunda, ilan edilen kadro sayısının 3 katı kadar aday sözlü sınava katılmaya hak kazanacaktır. Sıralama sonucunda son sıradaki aday ile aynı KPSS puanına sahip olan adaylar da sözlü sınava katılmaya hak kazanacaktır.

     3. SÖZLÜ SINAV

     A. Sözlü Sınav Yeri ve Tarihi: Sözlü sınava katılmaya hak kazananlar ile sözlü sınav yeri ve tarihi www.adalet.gov.tr internet adresinde ilan edilecektir. Ayrıca adaylar sözlü sınava ilişkin bilgilerini Kariyer Kapısı üzerinden görüntüleyebilecektir.

     B. Sözlü Sınav ve Sözlü Sınav Konuları:

     a) Sözlü sınav;

     1) İlgilinin atanacağı pozisyonun gerektirdiği mesleki bilgi 40,

     2) Atatürk ilkeleri ve İnkılâp Tarihi 20,

     3) Genel kültür 20,

     4) Bir konuyu kavrama ve ifade yeteneği 20 puan olmak üzere toplam 100 puan üzerinden yapılır.

     b) İlgilinin atanacağı kadronun gerektirdiği mesleki bilgi tespit edilirken; genel hukuk, infaz mevzuatı ve ceza infaz kurumu idaresine ilişkin konuların bir veya birkaçından soru sorulacaktır.

     c) Adayların sözlü sınavda başarılı sayılabilmesi için yüz tam puan üzerinden en az 70 (yetmiş) puan almaları gerekmektedir.

     4. NİHAİ BAŞARI LİSTESİ VE İTİRAZ

     Nihai başarı listesi; adayların merkezi ve sözlü sınavda aldıkları puanların aritmetik ortalamasına göre en yüksek puandan başlanmak üzere oluşturulacaktır. Nihai başarı listesi Genel Müdürlüğümüz web sayfasından (https://cte.adalet.gov.tr) bilahare ilân edilecektir.

     Ayrıca adaylar sınav sonuçlarına ilişkin bilgilerini Kariyer Kapısı (https://www.isealimkariyerkapisi.cbiko.gov.tr) üzerinden görüntüleye bilecektir.

     Ayrıca ilgililere tebligat yapılmayacaktır. Sınav başvurusu ile ilgili itirazlar aday listesinin ilan edilmesinden itibaren 5 (beş) iş günü içinde dilekçe ile şahsen veya posta yoluyla Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğüne yapılacaktır.

     Postadaki gecikmeler dikkate alınmayacaktır. İtiraz üzerine yapılan inceleme sonucu ilgililere yazılı olarak bildirilecektir. Süresi içinde yapılmayan itirazlar işleme alınmayacaktır.

     5. DİĞER HUSUSLAR

     Nihai başarı listesinde asil sırada yer alarak yerleştirilmeye hak kazanan adaylardan yerleştirmeye esas istenilecek belgeler ile yerleştirme yapılacak ceza infaz kurumları, tercih alma ve atama işlemlerine ilişkin hususlar Genel Müdürlüğümüz web sayfasından (https://cte.adalet.gov.tr) bilahare ilan edilecektir.

     6. SORULARINIZ İÇİN;

     a) İletişim: Ceza ve Tevkifevleri Genel Müdürlüğü Personel Planlama ve İstihdam Bürosu

     b) Telefon: 0312 507 04 00-892-881-714-715-716-561-562

     EKLER:

   Ek-1: Kontenjan Dağılımı 

   EK-2: Aday Personel Bilgi Formu ( Fotoğraflı Özgeçmiş)

RİYÂZÜ'S SÂLİHÎN (51) / ALLAH’IN RAHMETİNİ ÜMİT ETMEK (1)

RİYAZÜS SALİHİN

(51)

ALLAH’IN RAHMETİNİ ÜMİT ETMEK (1)

• Âyet-i Kerimeler:

     1. “De ki: Ey nefislerine karşı haksızlık yapmakta aşırı giden kullarım! Allah’ın rahmetinden ümit kesmeyin. Allah bütün günahları bağışlar. Çünkü O, yarlığayıcı ve bağışlayıcıdır.”

Zümer sûresi (39), 53

     Âyet-i kerîmede geçen israf kelimesi, insanın yaptığı herhangi bir işde haddini aşması demektir. Burada günahta aşırı giderek kendi öz nefislerine haksızlık edenlere hitâb edilmektedir.
     Kul kusursuz olmaz. Bazılarının kusuru ise gerçekten büyük, çok büyük olabilir. Ama bir de Allah’ın rahmeti vardır. Her dinde söz konusu edilen Allah’ın rahmeti, gerçek ifadesini dinimizde bulmuştur. Dünyada hiçbir din, bu âyetin verdiği teselli ve ümidi veremez. Çünkü âyet, Allah’ın engin rahmeti karşısında, işlenen bütün kusur ve günahların önemini kaybedeceğini ve her insanın o ilâhî rahmetten istifade edebileceğini ifade buyurmaktadır. Bu sebeple Hz. Ali ve Abdullah İbni Ömer gibi bazı sahâbîler, Kur’an’da en ümit verici âyetin bu âyet olduğu görüşün-dedirler.
     Ayrıca âyette, Allah’ın mağfiretinden değil de rahmetinden ümidinizi kesmeyin, buyurulmuş olması, çok daha büyük ümit kaynağıdır. Çünkü rahmetle muamele, bağışlamaktan sonraki lutuf ve ikramları da içine alır. Nitekim ümit kesmemenin gerekçesi olarak âyette “Allah’ın bütün günahları bağışlayacağı” zikredilmektedir.
     Hiç şüphesiz bu âyette ilâhî rahmetin enginliğinin hatırlatılması, günah işlemeye teşvik için değil, en günahkâr insanların bile bir an önce tövbe etmelerini sağlamak içindir. Âyet-i kerîmenin nüzûl sebebi kâfirlerin müslüman olması ise de hükmün, âsîlerin tövbesini kapsadığında da şüphe yoktur. Çünkü Allah Teâlâ, tövbe edilmemesi halinde sadece şirki affetmeyeceğini, bunun dışında dilediği kimselerin bütün günahlarını bağışlayacağını bildirmiştir [bk. Nisa sûresi (4), 48 ].

     2. “Biz nankörlük edenden başkasını cezâlandırır mıyız?” Sebe’ sûresi (34), 17

     Kur’ân-ı Kerîm, Sebe’lilerin sahip kılındıkları nimetleri hatırlattıktan sonra, onların şükür yerine nankörlük ettiklerini ve bu yüzden de uğratıldıkları sel felâketini anlatmaktadır. Bu felâket sonrası o güzelim ülkenin aldığı içler acısı hal gözler önüne serildikten sonra, Allah Teâlâ, onların nankörlük ettikleri için böylesine bir cezaya çarptırıldıklarını bildirmekte ve sonra da “Biz nankörlükte ve küfürde diretenden başkasını cezalandırır mıyız? buyurmaktadır. Bir başka okuyuşa göre âyetin anlamı, “Nankörlük edenden başkası cezalandırılır mı?” olmaktadır.
     Her iki okuyuşa göre de âyet-i kerîmeden anlaşılan, müminlerin böylesi bir cezalandırmaya tâbi tutulmayacakları müjdesidir. Çünkü iman için dâima mağfiret ve bağışlanma varolagelmiştir.

     3. “Gerçekten bize vahyolundu ki azap, yalanlayan ve yüz çevirenleredir.” Tâhâ sûresi (20), 48

     Yeryüzünde tanrılık iddia ederek haddini aşmış ve İsrailoğullarına büyük zulüm yapmış olan Firavn’a gidip onu imana davet edecek olan Hz. Mûsâ ve kardeşi Hz. Hârûn, daha önceden Allah Teâlâ tarafından ona neler söyleyecekleri konusunda bilgilendirilmişlerdi. İşte bu âyet de, Firavn’a söylemeleri için kendilerine verilen ilâhî tâlimat arasında yer almakta ve ilâhî bir kanunu (sünnetullah) dile getirmektedir: “Azap, peygamberleri yalanlayan ve Hak’tan yüz çevirenler üzerine iner!”
     Yine bu âyette iman edenlerin selâmette olduklarına işaret bulunmaktadır. Bu sebeple müminlerin -işledikleri günahlara rağmen- Allah’ın rahmetinden ümitli olmaları gerekmektedir. Nitekim Allah Teâlâ bir büyük müjdeyi daha şöyle vermektedir:

     4. “Rahmetim, her şeyi kuşatmıştır.” A’râf sûresi (7), 156

     Bu ilâhî müjdenin içinde yer aldığı A’râf sûresinin 156. âyetinin meâli şöyledir: “Bize bu dünyada da iyilik yaz âhirette de. Çünkü biz (tövbe ederek) sana döndük. Allah buyurdu: “Kimi dilersem onu azâbıma uğratırım; rahmetim ise, her şeyi kuşatmıştır. Onu kötülükten sakınanlara, zekâtı verenlere ve âyetlerimize inananlara yazacağım.”
     Bu âyetin üst kısmında belirtildiği üzere Mûsâ aleyhisselâm, İsrailoğullarından 70 kişi seçip tövbe için Tûr-i Sînâ’ya götürmüştü. Orada cereyân eden olaylar sonucu şiddetli bir deprem (recfe) ile bu kişiler bayılmışlardı. Bunun üzerine Hz. Mûsâ, Allah Teâlâ’ya tazarru’ ve niyâzda bulunarak, bağışlanmalarını dilemiş ve niyâzını “Bize bu dünyada da iyilik yaz âhirette de. Çünkü biz tövbe ederek sana döndük” diye bitirmişti.
     Allah Teâlâ kendisine “Kimi dilersem onu azâbıma uğratırım. Rahmetim ise, her şeyi kuşatmıştır...” diye cevap vermiştir. Burada rahmetin her şeyi kuşattığı, geçmiş zaman kipiyle, azâbın ise gelecek zaman siğasıyla beyan edilmiş olması, dünyada “şey” denilen her nesnenin başlangıç (mebde’) itibariyle Allah’ın rahmetine mazhar kılındığını göstermektedir. Azâbın ise, ortam veya sonuç itibariyle söz konusu olacağı anlaşılmaktadır. Bu demektir ki, önceden rahmet sahasına girmiş olanlardan daha sonra azâb çekecek olanlar bulunabilecektir. Tabiî, bağışlanıp rahmet sahasında kalacaklar da bulunacaktır. Dünyada rahmetle muamele görmüş olmak, âhirette de aynı muameleyi görme garantisi değilse de ümididir.
     Rahmeti ve rahmetin sonucu olan dünya ve âhiret iyiliğini Allah Teâlâ, “Kötülükten sakınanlara, zekâtı verenlere ve âyetlerimize inananlara yazacağım” buyurarak hem Muhammed ümmetinin bazı vasıflarına işaret etmiş hem de insanları bu vasıfları kazanmaya davet etmiştir.
     Bu engin rahmet-i ilâhîden yararlanma ümit ve gayreti içinde olmak, en büyük kurtuluş ümididir.

• Hadis-i Şerifler:

     413. Ubâde İbni’s-Sâmit radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
     “Kim, Allah’dan başka ilâh yoktur, yalnız Allah vardır, şeriki yoktur; Muhammed, Allah’ın kulu ve resûlüdür. İsâ da Allah’ın kulu ve elçisi, Meryem’e bıraktığı kelimesi ve Allah tarafından (hayat verilen) bir ruhtur. Cennet, haktır ve gerçektir, cehennem de haktır ve gerçektir” diye şehâdet ederse, Allah o kimseyi, ameli ne olursa olsun, cennete koyar”.

Buhârî, Enbiyâ 47; Müslim, Îmân 46

     Müslim’in bir başka rivâyetinde (Îmân 47);
     “Allah’tan başka ilâh yoktur ve Muhammed Allah’ın resûlüdür” diye şehâdet eden kimseye Allah cehennemi haram kılar” buyurulmaktadır.

• Açıklamalar:

     Allah’ın rahmetini ümit etme konusunda en büyük güvencelerden birini kendisinde bulduğumuz bu hadîs–i şerîf, imanı esas alan en kapsamlı hadislerdendir. Peygamber Efendimiz, bu hadislerinde, Ehl-i kitaptan farklı olarak İslâm’ın inanç çerçevesini belirlemiştir. Zira hadiste Allah’dan başka, kendisine kulluk yapılmaya lâyık herhangi bir ilâh olmadığı, yalnızca Allah’ın var olduğu, eşi-ortağı bulunmadığı; Muhammed’in Allah’ın kulu ve resûlü olduğu ısrarla ifade edilmektedir.
     Ayrıca Hz. Îsâ’yı (teslis akidesi gereği) Allah veya Allah’ın oğlu tanıyan hıristiyanlar ile, Hz. Îsâ’nın peygamberliğini inkar ederek annesi Meryem’e zinâ suçlamasında bulunan yahudilerden farklı olarak Îsâ’nın da Allah’ın kulu ve resûlü olduğu belirtilmiştir. Nitekim, Nisâ sûresi’nin 171 ve 172. âyetlerinde, “Allah’ın (tekvini bir emirle) Meryem’(in rahmin)e bıraktığı bir kelimesi ve Allah’dan (sadır olan “ol” emriyle vücud bulmuş) bir ruh” olduğu ifade edilmektedir.
     Hadiste yer alan Hz. Îsâ hakkındaki bu kayıt, cennete girebilmek için, İslâm’ın belirlediği çerçevede sağlam bir tevhid inancına sahip olmak gerektiğini ortaya koymaktadır. Dolayısıyla, hıristiyanların ve yahudilerin artık özellikle Hz. Îsâ hakkındaki inançlarını düzeltmeleri gerektiği, kendi inançları üzere kaldıkları sürece, tevhide inanmış olamayacakları ve tabiî sonuç olarak da cennete giremiyecekleri anlatılmaktadır. Nitekim peygamberler içinden sadece Hz. Îsâ’nın burada zikredilmesi de, Ehl-i kitabın onun hakkında yanlış inanışlara sahip olmaları sebebiyledir.
     Müslim’deki rivayette “Sekiz cennet kapısından hangisini isterse ondan cennete koyar” ifadesi bulunmaktadır. Buhârî’deki “ameli ne olursa olsun..” beyanı, ümit vermek bakımından daha güçlü gözüküyorsa da iyice düşünüldüğü zaman, her iki ifadenin hemen hemen aynı seviyede ümit verici olduğu anlaşılacaktır. Zira “sekiz cennet kapısından herhangi birini tercih hakkı”, “amelinin ne olduğuna bakılmadığını” gösterir. Âlimlerimiz, mü’min olanın cennete girme bahtiyarlığını mutlaka tadacağını, bunun ise ya doğrudan veya işlediği günahların cezâsını cehennemde çektikten sonra gerçekleşeceğini bildirmektedirler. Ancak Sahîh-i Müslim’deki “Allah’tan başka ilah yoktur ve Muhammed Allah’ın resûlüdür, diye şehâdet eden kimseye Allah cehennemi haram kılar” hadisi, -her ne kadar “Cehennemde temelli kalmayı haram kılar” şeklinde yorumlanmışsa da- Allah’ın ve Resûlü’nün bildirdiği şekil ve muhtevada inanç sahibi olanların cehennem azâbından emin olacaklarını tesbit etmekte, başkaca bir şart koşmadığı için de önceki rivayetten daha büyük bir ümit telkin etmektedir. Ümit konusuna, böylesine mutlu bir sonucu belirleyen hadis ile giriş yapmak ümit kapılarını sonuna kadar açmış olmak bakımından pek münâsip düşmüştür.
     İmâm Müslim’in rivâyet ettiği bu hadisin, bir de güzel mâcerâsı vardır. Hadisin râvilerinden Sunâbihî diyor ki: Kendisi ölüm döşeğinde iken Ubâde İbni’s-Sâmit’i ziyârete gittim. Durumunu görünce üzüntümden ağlamaya başladım. Bunun üzerine bana:

   - Ağır ol, neden ağlıyorsun bakayım? Allaha yemin ederim ki, benden şâhitlik yapmam istenirse senin lehinde şehâdet ederim. Bana şefaat yetkisi verilirse, sana şefaat ederim. Gücüm yeterse mutlaka sana yardımcı olmaya çalışırım, dedi sonra şunları ilâve etti: Allah’a yemin ederim ki, Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’den işittiğim, içinde sizin için müjde ( hayr ) bulunan her hadisi -biri hâriç- mutlaka size rivayet ettim. O bir tek hadisi de, son demlerimi yaşadığım bu gün (şu anda) söyleyeceğim. Ben Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’i:

     “Allah’tan başka ilâh yoktur ve Muhammed Allah’ın resûlüdür diye şehâdet eden kimseye Allah cehennemi haram kılar” buyururken işittim.

     Bu olay açıkça gösteriyor ki, Ubâde İbni’s-Sâmit hazretleri son demlerini yaşarken, gerçekten büyük bir ümit içinde bulunuyor ve büyük bir ihtimalle Allah’ın huzuruna çıkacağını düşünerek ağlamaya başlayan Sunâbihî’yi de Resûlullah’dan öğrendiği ilâhî bir müjde ile teselli ediyordu.
     Müjde dozu yüksek olan ve helâl-haram gibi fıkhî bir hükümle ilgili bulunmayan hadisleri, tenbellik etmesinler diye son ana kadar rivayet etmemek ashâb-ı kirâm’ın yapageldiği bir uygulamadır. Onlar bir gerçeği, bir emâneti gizlemiş olmanın vebâlinden çekinerek son anda böylesi hadisleri rivayet etmişlerdir.

• Hadis*i Şeriften Öğrendiklerimiz:

   1. İman, ümitli olmak için yeterlidir.
   2. Tevhide sahip çıkmak, Allah’ın rahmetine kavuşmak için yegâne şarttır.
   3. Ehl-i kitabın özellikle Hz. İsâ hakkındaki inançları hatalıdır. Bu konuda İslâm’ın belirlediği esaslar geçerlidir.
   4. Cennet mü’minler içindir.
   5. Yaşarken korkunun, ölüm öncesinde ümidin fazla olması uygundur. Diğer bir söyleyişle ölürken ümitli olabilmek için korku yoğun bir yaşayışa sahip olmaya bakmak gerekir.

     414. Ebû Zer radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem Allah Teâlâ’nın şöyle buyurduğunu haber vermiştir:
     “Kim bir hayır işlerse, ona onun on misli vardır veya daha da artırırım. Kim bir kötülük işlerse, ona da onun misli vardır. Ya da tamamen affederim. Kim bana bir karış yaklaşırsa, ben ona bir arşın yaklaşırım; kim bana bir arşın yaklaşırsa, ben ona bir kulaç yaklaşırım. Kim bana yürüyerek gelirse, ben ona koşarak varırım. Kim bana hiçbir şeyi ortak koşmamak şartıyla dünya dolusu günahla gelirse, ben kendisini o kadar mağfiretle karşılarım.”

Müslim, Zikir 22

• Açıklamalar:

     Yüce Rabbimizin rahmetini ümit etmek bakımından bu hadîs-i kudsî bize yeterli güvenceyi vermektedir. Zira Allah Teâlâ ve Tekaddes hazretleri, şirk koşmamak şartıyla, kullarından huzuruna dünya dolusu günahla çıkacak olanları bir o kadar af ve mağfiretle karşılayacağını bildirmektedir. Bu müjdeden önce de iyiliğe on misli ile veya daha fazla, kötülüğe de sadece misliyle veya af ile karşılık vereceğini bildirmektedir.
     Karış, arşın ve kulaç gibi mesâfe ve uzaklık ölçülerini zikretmekten maksat, Allah Teâlâ’nın, kulların güzel gayretlerine sür’atle mukâbele edeceğini ve ibadetlerini kat kat sevapla karşılayacağını anlatmaktır. Allah’ın kuluna süratle karşılık vereceğini, rahmetinin pek geniş olduğunu mecâzen ifade etmektir. Yoksa bu mesâfelerin Allah için düşünülmesi mümkün değildir. Bir başka şekilde söyleyecek olursak, bu hadîs-i kudsî, Allah Teâlâ’nın değişik sıfatlarının tecellilerini anlatmaktadır. Bu sebeple de kelimelerin, zahirî anlamları dışında uygun mânalara yorumlanması gerekir.

• Hadis-i Şeriften Öğrendiklerimiz:

   1. Allah Teâlâ yapılan ibadet ve iyiliklere on katı ya da daha fazlasıyla, kötülüklere ise misliyle karşılık verir.
   2. Şirk koşmadığı sürece, kulun ne kadar günahı olursa olsun Allah’ın rahmetinden ümit kesmemesi gerekir. Zira Allah Teâlâ kulunu bir o kadar af ve mağfiretle karşılayacaktır.
   3. Allah, kullarının ümitlerini boşa çıkarmaz.

     415. Câbir İbni Abdullah radıyallahu anh şöyle dedi:

     Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem’e bir bedevî geldi ve:
   - Ey Allah’ın Resûlü! Kişinin cennete veya cehenneme girmesini gerektiren iki etken nedir? diye sordu.
     Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem:
   - “Allah’a ortak koşmadan ölen cennete girer; Allah’a şirk koşarak ölen de cehennemi boylar” buyurdu. Müslim, Îmân 151

• Açıklamalar:

     Cehennem azâbından yakayı kurtarıp cennet nimetleri içinde mesut olmak, her müslümanın arzu edeceği bir mutlu sondur. İnsanı böylesi bir âkıbetten mahrum edecek iş ve tavırlar elbette merak konusu olacaktır. Hadisimizde bu konudaki merakını gidermek isteyen bir bedevî ile karşılaşıyoruz. Bedevî, Efendimiz’e insanın cennet veya cehenneme girmesini gerektiren iki şey nedir? diye soruyor. Hz. Peygamber de Allah’a ortak koşmadan ölmenin cennete, Allah’a şirk koşmanın da cehenneme girmeyi gerektirdiği cevabını veriyor.
     Allah’ın eşi, ortağı ve benzeri olmadığı inanç ve ikrarı üzere ölmek, tevhid inancına sahip olarak ölmek demektir. Sonucu ise cennete girmektir. Ancak herhangi bir yaratığı, isterse bu bir melek veya peygamberlerden biri olsun, Allah’a ortak tutarak ona kulluk etmek şirktir. Şirk ise, Allah Teâlâ’nın affetmeyeceğini bildirdiği yegâne günahtır. Sonucu da tabiî olarak temelli cehennemde kalmaktır.
     Hadisimizde amellerden veya günahlardan hiç söz edilmemiş olması, meseleyi temelinden ele almak demektir. Zira şirke bulaşmadan ölen kimsenin zina ve hırsızlık gibi büyük günah işlemiş bile olsa, cennete gireceğine dair Hz. Peygamber’in kesin beyanları bulunmaktadır. Allah Teâlâ, inkârdan kaynaklanmayan günahları dilerse baştan affederek kulunu cennete koyar, dilerse cezasını cehennemde çektirdikten sonra cennete koyar. Ama sonuç, cehennemde temelli kalmamak, cennete girmektir. Öte yandan kesin olan bir başka gerçek de küfür ve şirkin insanı ebediyyen cehennemde hapsedeceğidir. Böyle olunca, Sevgili Peygamberimiz, cennet ve cehennemi gerekli ve devamlı kılan asıl meselenin, iman ve şirk olduğuna dikkatimizi çekmiş olmaktadır. Bu da ümitli olmak, Allah’ın rahmetini ummak bakımından oldukca güven veren bir husustur. Zira şirke düşmemek, cennete kavuşmak için yetmektedir. İbadetler, hayır ve hizmetler, bunların hepsi, cennetteki derecelerle ilgilidir.
     Hadîs-i şerîf, mânaya tesiri olmayan bazı değişik kelimelerle rivâyet edilmiştir. Ayrıca birinci cümlenin Abdullah İbni Mes’ûd’un sözü, yani mevkuf olduğunu gösteren rivâyeti de vardır (bk. Müslim, İmân 150). Ancak, bütünüyle Hz. Peygamber’e ait (merfû) olduğu, bir çok senedle gelen rivayetlerden anlaşılmaktadır.

• Hadis-i Şeriften Öğrendiklerimiz:

   1. Allah’a şirk koşmadan ölen eninde sonunda cennete girer.
   2. Allah’a herhangi bir varlığı ortak tutan ve tövbe etmeden öylece ölen kimse de cehennemi boylar ve orada temelli kalır.
   3. Tevhid, cennetin anahtarı; şirk cehennemde temelli kalma sebebidir.

     416. Enes radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, (bir sefer esnâsında) terkisine aldığı Muâz’a hitâben üç defa:
   - “Ey Muâz!” diye seslenmiş, o da her defasında:
   - Buyur, ey Allah’ın Resûlü! emrine âmâdeyim, diye cevap vermiştir. Bunun üzerine Hz. Peygamber:
   - “Kim Allah’dan başka ilâh olmadığına ve Muhammed’in, Allah’ın kulu ve peygamberi olduğuna içinden gelerek şehâdet ederse, Allah onu cehenneme haram kılar” buyurmuştur. 

     Muâz:
   - Bu müjdeyi müslümanlara haber vereyim de sevinsinler mi, ey Allah’ın Resûlü? diye izin istemiş; Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem de:
   - “O zaman onlar buna güvenir (hayırlı işler yapmakta) tembel davranırlar” buyurmuştur.

     Muâz (İbni Cebel) böylesi bir bilgiyi gizleme günahından sıyrılmak için onu vefatına yakın bir zamanda haber vermiştir.

Buhârî, İlim 49; Müslim, Îmân 53

• Açıklamalar:

     Sevgili Peygamberimiz, bu hadiste görüldüğü gibi, yolculuklarda bineğine bazı sahâbîleri bindirirdi. Muâz İbni Cebel hazretleri de Hz. Peygamber’in terkisinde bulunma bahtiyarlığına bir kaç kere erenlerdendir.
     Hz. Peygamber’in “Ey Muâz!” diye üç kez seslenmesi, söyleyeceklerine Muâz’ın dikkatini iyice çekmek içindir. Muâz hazretleri de her defasında daha bir istek ve heyecanla “Buyur ey Allah’ın Resûlü, sizi dinliyorum” diyerek âdeta dikkat kesilmiştir.
     Hadisimizin “ümitli olmak” konusuyla ilgisi, Hz. Peygamber’in Muâz’a verdiği müjdede yer almaktadır: “Kim Allah’dan başka ilah olmadığına ve Muhammed’in Allah’ın kulu ve peygamberi olduğuna içinden gelerek şehâdet ederse, Allah onu cehenneme haram kılar.”
     Burada herhangi bir farzdan bahsetmeden, sadece gönülden şehâdet getirmekle yani samimi bir iman ile cehennemden kurtulma müjdesi verilmektedir. Bu, tam anlamıyla büyük bir kurtuluştur. Durumun çok büyük bir sevinç ve ümit vesilesi olduğu Hz. Muâz’ın, “Gidip bunu müslümanlara haber vereyim de sevinsinler mi?” diye heyecanla izin istemesinden de açıkca belli olmaktadır. Ancak Hz. Peygamber İslâmiyet’i iyi bilmeyenlerin sırf bu müjdeye güvenerek “kulluk görevlerinde” tembellik edebilecekleri gerçeğini hatırlatmak suretiyle buna mâni olmuştur. Bu kısıtlama, ilâhî lutuflara güvenerek, kulluğun gereklerini unutmanın isabetli bir davranış olmadığını ortaya koymaktadır. Aynı zamanda her bilginin herkese duyurulması gerekmediğini de hatırlatmaktadır.
     Burada bu büyük müjdeyi bize veren Hz. Peygamber’in, geçmiş ve gelecek hataları bağışlanmış olduğu halde niçin çok ibadet ettiği kendisine sorulunca, “Şükreden bir kul olmayayım mı?” cevabını verdiğini de hatırlamamız yerinde olacaktır.
     Öte yandan hadisimiz, Muâz İbni Cebel hazretlerinin, böylesi müjde dozu çok yüksek özel bilgileri doğru anlayabilecek ve “kulluk”ta kusur etmeyecek bir seviyede olduğunu da göstermektedir. Çünkü görüldüğü gibi, Hz. Peygamber herkese duyurulmasını istemediği bir büyük müjdeyi ona vermiştir.
     Muâz İbni Cebel bu özel bilgiyi, vefatı anına kadar saklamış, kimseye söylememiştir. Ancak konmuş olan yasağın, herkesi kapsamadığı, onu yanlış anlamayacak olanlara duyurulmasında bir sakınca bulunmadığı düşüncesiyle ve önemli bir bilgiyi gizlemiş olarak âhirete gitmekten de çekindiği için en son anda bazı yakın dostlarına haber vermiştir. Hadisimizin ravisi Enes İbni Mâlik hazretleri de onlardan biridir.
     “Günahtan sıyrılmak” düşüncesiyle bazı sahâbîlerin, bildikleri bazı gerçekleri ihtiyat içinde son anda nakletmiş olmaları, bu bilgilerin kitaplarda yer almasından sonraki müslümanları uyarmaya yetmiş ve böylece onların aldanmaları önlenmiştir.
     Kimileri bu hadisi, farzların emredilmesinden önceki bir dönem için geçerli saymış, kimileri de “cehennemde temelli kalmamak” şeklinde anlamış ise de, hadiste herhangi bir kayıt bulunmadığını dikkate alarak onu en geniş mânasıyla anlamak daha doğru olacaktır. “ Ümit” de burada yatmaktadır. Yani samimi bir iman, kurtuluşun gerçek sebebidir.

• Hadis-i Şeriften Öğrendiklerimiz:

   1. Tevhid inancı başlı başına bir kurtuluş müjdesi ve sebebidir.
   2. İlim, anlayışı yerinde olanlara verilmelidir.
   3. İki kişi bir hayvana binebilir.

     417. Ebû Hüreyre veya Ebû Said el-Hudrî radıyallahu anhümâ - burada râvi, hadisin bu iki sahâbîden hangisinden rivâyet edildiğinde tereddüt etmiştir. Sahâbîlerin hepsi de âdil olduğu için sahâbînin kimliği hakkındaki tereddüt hadisin sıhhatine zarar vermez- şöyle dedi:
     Tebük Gazvesi’nde şiddetli açlık çektikleri için sahâbîler:
   - Ey Allah’ın Resûlü! İzin verseniz de develerimizi kesip yesek ve iç yağı elde etsek? dediler. Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem:
   - “Peki öyle yapın!” buyurdu. Derken Ömer radıyallahu anh geldi ve şöyle dedi:
   - Ey Allah’ın Resûlü! Eğer sen develeri kesmelerine izin verirsen, orduda binek azalır. Fakat (isterseniz), onlara ellerinde bulunan azıklarını getirmelerini emrediniz ve sonra da ona bereket vermesi için Allah’a dua ediniz. Umulur ki Allah, bereket ihsan eder.

     Bunun üzerine Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem:
   - “Peki öyle yapalım!” buyurdu ve deriden bir yaygı getirtip serdirdi. Sonra da elde mevcut erzakın getirilmesini emretti.

     Askerlerden kimi bir avuç darı, kimi bir avuç hurma ve kimi de ekmek parçacıkları getirdi. Yaygı üzerinde gerçekten pek az bir şey birikmişti. Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bereket vermesi için Allah’a dua etti ve sonra:
   – “Kaplarınızı getirip bundan alınız! buyurdu. Askerler kaplarını doldurdular. Öylesine ki doldurulmadık bir tek kap bırakmadılar. Sonra da doyuncaya kadar yediler yine de bir hayli yiyecek arttı.

     Bunun üzerine Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
   - “Allah’dan başka ilah olmadığına ve benim Allah’ın resûlü olduğuma şehâdet ederim. Allah’ın birliğine ve Muhammed’in peygamberliğine şeksiz süphesiz inanmış olarak Allah’a kavuşmayan kimse, cennet(e girmek)ten mutlaka alıkonur.”

Müslim, Îmân 45

• Açıklamalar:

     Bizans hükümdarının kışkırttığı Arab kabilelerinin Medine’ye hücum edecekleri haberi üzerine, hicretin dokuzuncu yılında Hz. Peygamber tarafından gerçekleştirilen Tebük Seferi çok sıcak bir mevsime denk gelmişti. Üstelik o sene Medine’de kıtlık da vardı.
     Bu şartlarda çıkılan yolculukta, azıkları tükenen müslüman askerler, su taşımakta kullandıkları develeri kesip etlerini yemek ve iç yağlarını da yağ olarak kullanmak istediler. İçinde bulundukları şartlara bakarak Hz. Peygamber bu isteği kabul etti. Ancak Hz. Ömer’in gerekçeli itirazı üzerine, haklı uyarı ve tekliflere daima açık olan Sevgili Peygamberimiz, verdiği izni kaldırdı. Toplanan erzâk üzerine yaptığı bereket duası sonucunda orduda bulunan herkes kabını doldurdu. Oturup yedikleri halde yine de bir miktar yiyecek arttı. Bu, Hz. Peygamber’in mücizelerinden biriydi.
     Bu son derece etkileyici ve mutluluk verici ortamda Hz. Peygamber, daima yaptığı gibi bir temel gerçeğe ve mü’minleri her türlü tehlike ve endişeden kurtarıcı bir noktaya dikkat çekti.
     Önce kendisi Allah’ın birliğine ve kendisinin Allah’ın elçisi olduğuna şehâdet getirdi. Sonra da böyle bir inanç ve şehâdete bütün gönlüyle inanarak, âhirete göçen kimselerin cennete girecekleri müjdesini verdi.
     Hadisin konumuzla ilgisi işte bu son cümlede yatmaktadır. Tereddetsüz bir iman cennete girmek için kâfidir. Bundan daha büyük ümit kaynağı olur mu?

• Hadis-i Şeriften Öğrendiklerimiz:

   1. Harb halinde şahsî mallar üzerinde tasarrufta bulunabilmek için komutandan izin almak gerekir.
   2. Uygun görülmeyen karar ve uygulamalarla ilgili olarak yetkililere ikaz ve yeni tekliflerde bulunmak mümkündür.
   3. Hz. Peygamber’in duâsı makbüldür.
   4. Sünnet sünnetin hükmünü ortadan kaldırır. Nitekim Hz. Peygamber, develerin kesilmesi için önce verdiği izni sonradan durdurmuş ve farklı bir uygulama yapmıştır.
   5. Şeksiz ve şüphesiz olarak kelime-i şehâdete inanan kimse cennete girer.
   6. En sıkıntılı anlarda bile bir çıkış yolu bulunacağı ümidi içinde olmak gerekir.

    418. Bedir Gazvesi’ne katılmış sahâbîlerden İtbân İbni Mâlik radıyallahu anh şöyle dedi:
     Kendi kabilem olan Sâlim oğullarına imamlık yapıyordum. Benim (evim)le onlar arasında bir vâdi bulunuyordu. Yağmur yağdığı zaman o vâdiyi geçip mescidlerine gitmek benim için çok güçleşiyordu. Bu sebeple Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e geldim ve şöyle dedim:
   - Ey Allah’ın Resûlü! Gözlerim iyi seçmiyor. Onlarla benim aramdaki vâdinin deresi yağmur yağdığı zaman taşıyor, benim için onu geçmek çok güçleşiyor. Binaenaleyh evimi teşrif edip bir yerinde namaz kılsanız, Ben sizin namaz kıldığınız yeri namazgâh edinmek istiyorum.

     Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem:
   - “(İnşallah) bu isteğini yerine getiririm” buyurdu.

     Ertesi sabah, güneş yükseldiği bir vakitte, Ebû Bekr ile birlikte Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bana geldi. İçeri girmek için izin istedi, verdim. İçeri girdi, daha oturmadan:
   - “Evinin neresinde namaz kılmamı istersin?” buyurdu. Namaz kılmasını istediğim yeri gösterdim, Resulullah sallallahu aleyhi ve sellem orada tekbir alıp namaza durdu. Biz de arkasında saf bağladık. İki rek’at namaz kıldırdı sonra selâm verdi, biz de selâm verdik. Namazı bitirince Resûlullah sallallahu aleyhi ve selem’i, kendisi için hazırlanmış olan hazireyi yemesi için alıkoyduk. Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’in bizde olduğunu duyan mahalle halkının erkeklerinden bir grup geldi. Evde epeyce insan toplandı. İçlerinden biri:
   - Mâlik (İbni Duhşum) ne yaptı? Onu göremiyorum, dedi. Bir başkası:
        - O, Allah ve Resûlünü sevmeyen bir münâfıktır, dedi.

     Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem, derhal müdâhale ederek:
   - “Öyle deme! Görmüyor musun o, Allahın rızâsını dileyerek lâ ilâhe illallah diyor” buyurdu.

     Bunun üzerine adam:
   - Allah ve Resûlü daha iyi bilir. Ancak biz, Allah’a yemin olsun ki, kendisini münâfıkları sever ve onlarla düşer-kalkar olarak görüyoruz, dedi.

     Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
   - “Allah Teâlâ, rızâsını umarak lâ ilâhe illallah diyen kimseyi cehenneme haram kılmıştır.”

Buhârî, Salât 45, 46, Ezân 4, 5, 153, 154,

Teheccüd 25, 33, 36, Meğâzî, 12, 13,

Et’ime 15, Rikak 6, İstitâbetü’l-mürteddîn 9;

Müslim, Îmân 54, 55, Mesâcid 263, 264, 265,

Fezâilü’s-sahâbe 178.

Ayrıca bk. Nesâî, İmâme 10, 46, Sehv 73;

İbni Mâce, Mesâcid 8

• İtbân İbni Mâlik:

     İtbân (veya Utbân) İbni Mâlik, Medineli müslümanlardan olup Hazrec kabilesinin Sâlim oğulları kolundandır. Yukarıda da işaret edildiği gibi Bedir Gazvesi’ne katılan mücâhidlerdendir. Hayatını Sâlim oğullarına imamlık yaparak geçirmiştir. İyi görmeyen gözlerinin daha sonraları tamamen kapandığı anlaşılmaktadır. O bu halinde de bulunduğu mahallin insanlarına imamlık yapmaya devam etmiştir.
     Buhârî ve Müslim’de bundan başka rivâyeti bulunmamaktadır.
     İbn Sa’d’ın bildirdiğine göre, hicretin ilk günlerinde ensar ile muhacirler arasında gerçekleştirilen kardeşlik antlaşmasında Hz. Peygamber, Hz. Ömer ile İtbân’ı kardeş yapmıştır.
     Hz. Peygamber Tebük Gazvesi’ne çıktığı zaman, İtbân’ı Medine’de yerine vekil olarak bırakmıştır.
     Kendisi, Muâviye zamanında oldukça ileri yaşlarda iken Medine’de vefat etmiştir.
     Allah ondan razı olsun.

• Açıklamalar:

     Konumuzu, en son cümlesi dolayısıyla ilgilendiren hadîs-i şerîf, zengin muhtevasından ötürü Buhârî’de ondan fazla yerde geçmektedir. Hadisimizden elliden fazla hüküm çıkarılmıştır. Hadisin bütün rivayetlerini göz önünde bulundurarak olayı şöylece özetlemek mümkündür:
     Sâlim oğullarına imamlık yapmakta olan İtbân, gözlerinin rahatsız olması ve evi ile mescid arasındaki derenin yağmur yağdığında taşması sebebiyle, Mescid-i Nebevî’ye gidemediğini söyleyerek Hz. Peygamber’den evinde namaz kıldırma izni istemiştir. Büyük bir ihtimalle, mescidi bırakıp evini mescid edinmesinin tepki ile karşılanmaması için Hz. Peygamber’den evinde namaz kılmasını, kendisinin de orada namaz kılmak ve kıldırmak istediğini bildirmiştir. İtbân’ın bu arzusu, sırf bir teberrük yani Hz. Peygamber’in namaz kıldığı yerde namaz kılmak isteği olarak değerlendirilmemelidir. Hz. Peygamber’den fiilen müsâade almış olmak gibi bir düşünceyi de akla getirmektedir.
     Hz. Peygamber, bu isteği makul karşılamış ve hemen ertesi gün şöyle güneşin biraz yükseldiği bir vakitte yanında Hz. Ebu Bekir ve daha başka sahabîler de olduğu halde İtbân’ın ikâmetgâhına gitmiş, içeri girmek için izin istemiş, içeri girince de daha yerine oturmadan, “Evinin neresinde namaz kılmamı istiyorsun?” diye seçim hakkını İtbân’a bırakmıştır. Gösterilen yerde namaza durmuş, bunu fırsat bilen oradaki müslümanlar da saf bağlayıp Hz. Peygamber’e cemaat olmuşlardır.
     Hz. Peygamber’in burada, ne için davet edildiyse önce onu yaptığını görüyoruz. Çünkü yemek için davet edildiği yerlerde önce yemek yediği başka rivayetlerde kaydedilmektedir.
     Namaz sonrasında hazîre denilen un ve ince kıyılmış etten yapılan bulamaç aşı ikrâm edilmek için misafirler alıkonulmuştur. Bu arada Hz. Peygamber’in teşrifini duyan mahalle sakinleri de İtbân’ın evine gelmişler böylece evde epeyce kalabalık bir cemaat oluşmuştur.
     Sohbet esnasında, Bedir Harbi gazilerinden ve daha sonra Hz. Peygamber’in, münâfıkların yaptığı Mescid-i dırâr’ı yakmağa göndereceği ekipte yer alacak olan Mâlik İbni Duhşum’un orada bulunmaması, bazı kişilerce hoş karşılanmamış ve hatta münâfıklarla arasının iyi olması, onun da münâfık olduğuna delil sayılmak istenmiştir. Hz. Peygamber bu düşünceye katılmamış, samimiyetle lâ ilâhe illallah diyen kimseler hakkında böyle konuşulmaması gerektiğini bildirmiştir. Sonuçta da en büyük müjdeyi vererek: “Allah Teâlâ, rızâsını umarak “lâ ilâhe illallah” diyen kimseyi cehenneme haram kılmıştır” diye buyurmuştur.
     Geçmişte âlimlerimiz bu mutlak müjdeyi farklı gerekçelerle bazı kayıtlara bağlamışlar ve özetle şöyle açıklamışlardır:
     “Cehenneme haram kılar demek orada temelli olarak bırakmaz” demektir.
     “Kul Allah’dan af dilediği ve ibadetleri kabul buyurulduğu takdirde cehenneme girmez” demektir.
     “Cehenneme girse bile kâfirlerin uğradığı azâba uğratılmaz”demektir. Buna göre günahkâr müslümanlar cehenneme girse bile, orada temelli kalmazlar, kâfirlere yönelik olarak bildirilmiş olan “Onların derileri ateşte yanıp piştikçe, azâbı duysunlar diye onlara tazelenmiş başka deriler veririz” [Nisâ sûresi (4), 56] âyetinin hükmüne tabi tutulmazlar. Ravilerinden biri zayıf olan bir hadîs-i şerîfte, “Cehennem sıcağının ümmetime tesiri ancak hamam sıcağının tesiri gibidir” (bk. Heysemî, Mecma’u’z-zevâid, X, 360) buyurulmakta ve bu mâna teyid edilmektedir. Ahmed Naîm merhumun ifadesiyle, “Bu hadise göre kâfir ile mü’min-i fâsık’ın yanmaları arasındaki fark, birinin hamam külhanı içine atılmış odun gibi yanması, diğerinin ise pek sıcak hamam halvetinde pek ziyâde bunalıp muazzep olması kabilindendir” (bk. Tecrid Tercemesi, II, 367).
     Bu değerlendirmelere rağmen, Allah’ın rahmetini ummak (recâ) konusunda çok büyük bir güvence veren hadisimizi kendine has genelliği içinde anlamak ve onun getirdiği müjdeye lâyık olabilmek için iman ikrarında samimi olmaya bakmak lâzımdır. Müellif Nevevî’nin burada hiçbir kayda işaret etmemiş olması, hadisi genelliği içinde anlamaktan yana olduğunu göstermektedir.

• Hadis-i Şeriften Öğrendiklerimiz:

   1. Gözleri görmeyen kimsenin imamlık yapması câizdir.
   2. Evlerde namaza ayrılacak yerler, sahibinin mülkiyetinden çıkmaz. Mahalle içinde mescid yapılan yerler ise, özel mülkiyetten çıkar.
   3. Sâlih ve faziletli kimselerin namaz kıldıkları yerlerde, hayır ve bereket umarak namaz kılmak câizdir.
   4. Gündüz cemaatle nâfile namaz kılınabilir.
   5. Ev sahibinin izni ile misâfirin imamlık yapması câizdir.
   6. Bir kişi, kendisinden daha faziletli bir başkasını herhangi bir işi için evine davet edebilir.
   7. Yönetici veya âlim, gittiği yere arkadaşlarını da götürebilir.
   8. Hakkında yersiz tenkid ve ithamlarda bulunulan kişiyi savunmak gerekir.
   9. Samimiyetle kelime-i tevhidi söyleyen ve bu ikrar ile ölen kimse cehenneme girmez, (girse de orada temelli kalmaz).
   10. Herhangi bir sebeple Allah’ın rahmetinden ümit kesmek doğru değildir.

     419. Ömer İbnü’l-Hattâb radıyallahu anh şöyle dedi:
     “(Bir keresinde) Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem’e (ayrı düştüğü) çocuğuna duyduğu özlemden dolayı rastladığı her çocuğu kucaklayan, göğsüne bastırıp emziren bir kadının da aralarında bulunduğu bir esir grubunu getirdiler. Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem çevresindekilere (o kadını işaretle):
   - “Bu kadının çocuğunu ateşe atacağına ihtimal verir misiniz?”diye sordu.
   - Aslâ, atmaz! dedik.

     Bunun üzerine Hz. Peygamber:
   - “İşte Allah Teâlâ kullarına, bu kadının yavrusuna olan şefkatinden daha merhametlidir” buyurdu.

Buhârî, Edeb 18; Müslim,Tevbe 22.

Ayrıca bk. Ebû Dâvûd, Cenâiz 1;

İbni Mâce, Zühd 35

• Açıklamalar:

     “Anne şefkati” üzerine söylenmiş sözler, yazılmış destanlar ve yaşanmış ve yaşanmakta olan olaylar hemen herkesin bildiği gerçeklerdir. Hadisimizde de muhtemelen Hevâzin Kabilesi esirleri içinde bulunan emzikli bir annenin, ayrı düştüğü yavrusunu arayışı, rastladığı her çocuğu kucağına alıp emzirişi, rivayetlere göre en sonunda kendi çocuğunu buluşu ve onu bir daha bırakmamacasına ona sarılışı olayını Hz. Peygamber ve bir grup sahâbenin gördükleri anlatılmaktadır. Her olayı ümmetinin eğitimi ve bazı gerçeklerin öğretimi için fırsat bilen sevgili Peygamberimiz, bu olayı Allah’ın, kullarına olan merhametine misâl göstermiştir.
     Bir anne kolay kolay yavrusundan nasıl vazgeçmez, onu her çeşit yaramazlığına rağmen şefkat ve hoşgörü ile karşılar ise, Allah Teâlâ da kullarına, bir anneden çok daha ileri derecede şefkat ve merhametle muamele eder. Bu gerçek ise, biz kullar için en büyük umut kaynağıdır. Annesinin himâyesinde olduğunu bilen çocuğun duyduğu huzurdan daha büyük bir huzuru, merhameti herkesi kuşatmış olan Allah’ın kullarının duyması pek tabiidir.
     Unutulmamalıdır ki Allah Teâlâ kuluna, onun kendisini düşündüğü gibi davranır. Bu sebeple O’nun rahmetiyle tecelli edeceğini düşünmek, daima böyle bir ümit içinde olmak, “Ben kulumun beni düşündüğü gibiyim” kudsî hadisini hiç unutmamak, bizlerin en büyük görevi ve güvencesi olmalıdır.
     Burada şuna da işaret edelim ki, Ebû Eyyûb el-Ensârî hazretlerinin rivayet ettiği bir hadîs-i şerîfe göre, esir de olsa anne ile yavrusunun arasını ayırmamak lâzımdır (bk. Tirmizî, Büyû’ 52; Siyer 17; Dârimi, Siyer 38; Ahmed İbni Hanbel, Müsned, V, 413 ).

• Hadis-i Şeriften Öğrendiklerimiz:

   1. Müslüman Allah’tan ümit kesmemeli, O’nun kendisine hep iyi davranacağını düşünmelidir.
   2. Allah Teâlâ kullarına karşı herkesten daha merhametlidir.
   3. Yaşanan ve bilinen gerçekleri, dinî hakikatları anlatmak için malzeme olarak kullanmak, uygun bir eğitim ve iknâ usûlüdür.

     420. Ebû Hüreyre radıyallahu anh’den rivayet edildiğine göre Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyurdu:
     “Allah varlıkları yarattığı zaman, kendi katında arşın üstünde bulunan kitabına, “Rahmetim gerçekten gadabıma gâlibtir” diye yazmıştır.”
     Bir rivâyette (Buhârî, Bed’ü’l-halk 1) “Rahmetim gadabıma üstün geldi”; bir başka rivayette de (Buhârî, Tevhid 22, 28, 55; Müslim, Tevbe 15) “Rahmetim gadabımı aştı“ ifadeleri yer almıştır.

Buhârî, Tevhîd 15, 22, 28, 55, Bed’ü’l-halk 1;

Müslim, Tevbe l4-l6.

Ayrıca bk. İbni Mâce, Zühd 35

• Açıklamalar:

     İnancımıza göre Allah Teâlâ için herhangi bir zaman ve mekân belirlemek mümkün değildir. Hadisimizdeki “varlıkları yarattığı zaman” ve “kendi katında arşın üstünde bulunan kitabına” ifadeleri, Allah Teâlâ’nın hükümlerinin ezelî olduğunu, hadiste yer alan hükmünün de yaratıklarından gizli ve onların anlayış seviyelerinin üstünde bulunduğunu ifade eder. Yoksa bir zaman ve mekân tayin etmek anlamına asla gelmez.
     Rahmet, sevâbın kula ulaştırılmasını anlatır. Gadab, kulun haketmesi sonucu, Allah Teâlâ tarafından cezalandırılması demektir.
     Allah’ın rızâsı da gadabı da irâde sıfatıyla ilgilidir. İtaatkâr kuluna sevap vermek dilerse, buna rızâ, âsi kuluna azâb vermek dilerse, buna da gadab denilir. Rahmetin öncelik ve üstünlüğünden maksat, onun çokluğu ve yaygınlığıdır. Bu demektir ki, Allah Teâlâ’nın kulları hakkında hayır, nimet ve sevap verme irâdesi; şer, intikam ve azâbetme irâdesinden daha çok ve yaygındır. Bu mânayı bazı ilim adamları “Rahmet, Allah Teâlâ’nın zâtının gereğidir, gadab ise, kulun kusuruna bağlıdır” diye açıklamışlardır. Nitekim Allah Teâlâ, rahmet etmeyi kendi zâtına farz kılmış [bk. En‘âm sûresi (6), 12], bir âyette de “Rabbiniz rahmet etmeyi ilke edindi” [En’âm sûresi (6), 54] buyurulmuştur.
     Nasıl açıklanırsa açıklansın, hadisimizin ortaya koyduğu gerçek, “Rahmetim her şeyi kuşatmıştır” [A’râf sûresi (7), 156] âyetinde ifade buyurulduğu gibi, yüce Rabbimizin rahmetinin, gadabını aşmış olduğudur. Bu da bizim gibi günahkâr kullar için son derece büyük bir ümit kaynağıdır. O’nun engin rahmetini ummak için bundan daha büyük bir müjde mi olur?

• Hadis-i Şeriften Öğrendiklerimiz:

   1. Allah’ın rahmeti gadabını aşkındır.
   2. “Her şeyi kuşatmış olan” rahmet-i ilâhîden yararlanabilmek için ondan asla ümit kesmemek gerekir. Nitekim Yüce Rabbimiz, “Allah’ın rahmetinden asla ümit kesmeyiniz” [Zümer sûresi (39), 53] buyurmaktadır.

   3. Kul, Allah’ı nasıl düşünürse, Allah ona öyle tecelli eder. Allah’ın bize rahmetiyle tecelli edeceğini düşünmek, ayrıca bir kurtuluş umududur.