İSLAM TARİHİ *//\\* Gâbe-Zû Kared Gazâsı ve Benî Lihyan Seferi

İSLAM TARİHİ

Gâbe-Zû Kared Gazâsı

(Hicret’in 6. senesi Rebiülâhir ayı)

     Ebû Zerr (r.a.), Medine-i Münevvere’ye üç saat mesafesi olan Ğâbe Mer’a­sında oğluyla birlikte Peygamber Efendimiz (sav.) 'in yirmi kadar devesini gü­derken, Uyeyne b. Hısne’l-Fezarî, kırk altı atlıyla gelip Ebû Zerr’in oğlunu şe­hit etmiş, develeri de alıp götürmüştü. Durum Pey­gam­be­ri­mize haber verildi. Derhal baskıncıların arkasından Hz. Sa’d b. Zeyd komutasında bir süvari birliği gönderdi. Hz. Sa’d’a, “Ben, sana halk ile birlikte gelip kavuşuncaya kadar, baskıncı müşrikleri takip et” diye emretti.

     Süvari birliği yola çıktıktan sonra, Peygamber Efendimiz (sav.) de Me­di­ne’de ye­ri­ne Abdullah b. Ümmü Mektum'u (ra.) vekil bıraktı ve beş yüz kişilik bir kuvvetle Ga­tafan’a doğru yola çıktı. Medine’ye iki gün­lük mesafesi olan Zû Kared mev­kiinde düşmana yetişildi. Birka­çı öldürüldü; develerin bir kısmı da geri alın­dı. [1]

     Resûl-i Ekrem Efendimiz, etrafı araştırmak maksadıyla burada bir gün bir gece kadar bekledi, sonra Medine’ye geri döndü. [2]

[1] İbn Sa’d, Tabakat, c. 2, s. 81-84; Müslim, Sahih, c. 3, s. 1438-1439.
[2] İbn Sa’d, a.g.e., c. 2, s. 84; Taberî, Tarih, c. 3, s. 62.

Benî Lihyan Seferi

(Hicret’in 5. senesi Rebiülevvel ayı başları)

     Benî Lihyanlar, Hicret’in 4. yılında Bi’r-i Maûna mevkiinde kırka (veya yet­miş) yakın Müslüman mürşid ve muallimi hunharca şehit etmişlerdi. Recî’ mevkiine irşad için gönderilmiş bulunan İslam birliğini kuşatıp birçoğunu şe­hit edenler de, yine bu kabileden kimselerdi. [1]

     Peygamber Efendimiz (sav.), bu hain kabileye haddini bildirmek için, yerine Me­dine’de Abdullah b. Ümmü Mek­tum’u (ra.) vekil bı­rakarak iki yüz kişilik bir kuv­vetle yola çıktı. Efendimiz, Benî Lihyanları gafil avlamak istiyordu. Bu sebeple, Şam’a doğru gitmek istiyormuş gibi davrandı. Daha sonra yolunu değiştirerek, Benî Lihyanların konak yerlerinden olan Guran vadisine kadar gitti. Âsım b. Sâbit (ra.) ve diğer Müslüman muallim ve mür­şidler burada şehit edil­miş­lerdi. Efen­dimiz, orada onları rahmetle andı, kendileri için dua etti. [2]

     Lihyanoğulları, Peygamber Efendimizin gelişini duymuşlar ve korkup dağ başlarına sığınmışlardı. Kimse yakalanamadı.

     Peygamber Efendimiz, oradan Usfan denilen mevkiye vardı. Burası Mek­ke’ye yakındı. Efendimizin maksadı, gelişini Mekkelilere bildirmekti. Ni­tekim Mekkeliler bunu duymuşlar ve korkuya kapılmışlardı. Resûl-i Ekrem Efendi­miz, on dört gece sonra tekrar Medine’ye döndü.

[1] İbn Hişam, Sîre, c. 3, s. 178-193; İbn Sa’d, Tabakat, c. 2, s. 55-56; Ahmed İbn Hanbel,Müsned, c. 2, s. 94.
[2] İbn Sa’d, a.g.e., c. 2, s. 79.